1.Yanına kör adam geldi diye, yüzünü ekşitti ve arkasını döndü.
Nereden bilirsin, belki de o arınıp temizlenecek.
Belki de düşünüp taşınacak da öğüt kendisine yarayacak.
O, kendisini her türlü ihtiyacın üstünde görene gelince, ki sen ona yöneliyorsun;
sana ne onun arınmasından!


2.O, koşarak sana gelen var ya; odur içine ürperti düşüren.
Sen ona aldırmazlık ediyorsun.
Hayır, hiç de öyle değil! O, bir düşündürücüdür.
Dileyen onu düşünüp öğüt alır.


3.Kutsanan-bereketli sayfalardadır o.
Yüceltilen, tertemiz sayfalarda,
Yazıcıların ellerinde;
Ak-pak, mübarek yazıcıların.


4.Kahrolası insan, ne kadar da nankördür!
Hangi şeyden yarattı onu?
Bir spermden yarattı onu, ölçülendirip biçimlendirdi sonra, yolu kolaylaştırdı, sonra öldürdü, kabre koydurdu sonra dilediği zaman diriltip ortaya çıkartacak onu.


5.Hayır, hayır! İnsan, Allah'ın kendisine emrettiğini hiç yerine getirmedi.
Hadi, bakıversin insan, kendi yiyeceğine!
Biz suyu döktük de döktük.
Sonra yeryüzünü yardık da yardık.
Ardından orada dâneler bitirdik.
Üzümler, yoncalar,
Zeytinlikler, hurmalıklar,
Gür çimenli, bol ağaçlı bahçeler, sizin ve hayvanlarınızın yararına
Meyveler, Otlaklar ve Sebzeler

6.Şiddetle çarpanın çıkardığı korkunç ses geldiğinde,
Bir gün ki o, kişi öz kardeşinden kaçar,
Öz annesinden, öz babasından,
Eşiden, oğullarından,


7.O gün onlardan her kişinin kendisine yetecek bir uğraşı vardır.
Yüzler vardır o gün, pırıl pırıl, gülen, müjdelerle parıldayan.
Ve yüzler vardır o gün toza-toprağa bulanmış.
Tozu ve toprağı da bir is bürümüştür.
İşte bunlardır küfre sapanlar, kötülüğe batanlar.